کاشی معرق
استفاده از قطعه‌های بریده شده کاشی دارای رنگ و نقوش متفاوت که با کنار یکدیگر قرار گرفتن قطعات و نقوش بزرگی ایجاد میکنند و روی دیوار نصب میشوند را شیوه کاشی کاری معرق میگویند. این نقوش نقشهایی مانند گل و بوته یا گره کشی هستند. معرقی کاری در دوران سلجوقیان شروع به تکامل کرد. در قرن های 9 و 10 شهرهای اصفهان، یزد، هرات و سمرقند مراکز مهم معرق سازی بودند. اما در دوران صفوی اردبیل مرکز اصلی این کار بود که با تغییر پایتخت به اصفهان این هنر با دستور شاه اسماعیل به آنجا منتقل شد و بناهایی مانند مسجد امام به وجود آمد. مسجد کبود تبریز و شیخ صفی از قدیمیترن آثار معرق کاری است.
کاشی‌کاری‌های دیوارهٔ عمارت شمس‌العماره در کاخ گلستان
سقف کاشیکاری شدهٔ جدید در یکی از ایوان‌های حرم فاطمه معصومه